Σήμερα στη βουλή, κατά την αγόρευσή του όσον αφορά την άρση ασυλίας του, ο συναγωνιστής Ηλίας Κασιδιάρης καταφέρθηκε κατά του σάπιου καθεστώτος με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Είναι η πολλοστή φορά που ο Λαϊκός Σύνδεσμος προβαίνει σε τέτοιου είδους καταγγελίες. Αλλά, στο ναό της «δημοκρατίας» αυτά είναι ψιλά γράμματα. Δεν φταίνε αυτού καθ εαυτού οι βουλευτές που βρίσκονται σήμερα εντός του κοινοβουλίου και ψηφίζουν νομοσχέδια που δεν άπτονται του δημοσίου συμφέροντος.
Φταίμε όλοι μας, γιατί έχουμε επιτρέψει να συμβαίνουν αυτά τα κατάπτυστα πράγματα. Αν ρωτήσεις απλούς ανθρώπους να σου πουν τη γνώμη τους για τα αίσχη που έχουν ψηφιστεί από τη βουλή ,θα σου απαντήσουν «δε βαριέσαι», «έτσι ήταν πάντα» και άλλα τέτοιες συναφείς απαντήσεις. Αλλά αυτό το φαινόμενο, μόνο εδώ στην Ελλάδα συμβαίνει σε τέτοιο εξόφθαλμο βαθμό. Και δεν είναι μόνο η πτώση του θεσμού του βουλευτή, αλλά είναι η πτώση ενός ευρύτερου πλαισίου που περιλαμβάνει και τους υπόλοιπους θεσμούς, όπως της δικαιοσύνης, της αστυνομίας της δημόσιας διοίκησης κλπ. Αυτό που συμβαίνει δεν έχει να κάνει με το διοικούν σύστημα της δημοκρατίας, δηλαδή το πολίτευμα. Το ίδιο θα μπορούσε να συμβαίνει αν είχαμε δικτατορία, ή μοναρχία, ή αριστοκρατία κλπ. Δεν φταίει το πολίτευμα, φταίει το σύνολο των ανθρώπων που «εμπορεύονται» τη δημόσια διοίκηση, το αλισβερίσι μεταξύ κυβερνώντων και κυβερνωμένων, που ό,τι γίνεται αφορά μόνο τα βραχυπρόθεσμα συμφέροντά των. θα σας αναφέρω δύο απλά παραδείγματα που συμβαίνουν σε άλλες χώρες, που με τις αποικιοκρατικές τους ενέργειες έχουν αλλάξει τα φώτα της υπολοίπου υφηλίου. Να διορθώσω, μάλλον όπου βρίσκουν τα κάνουν. Στο κοινοβούλιο της Αγγλίας, ο γενικός γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου είναι μόνιμος υπάλληλος καριέρας, και δεν εναλλάσσεται με την εκάστοτε κυβέρνηση. Όταν έρχονται νόμοι και διατάγματα στο υπουργικό συμβούλιο, και προτού οδεύσουν για ψήφο, αν δεν άπτονται του δημοσίου συμφέροντος «κόβονται» εν τη γενέσει τους. ακόμα και αν εισηγηθούν από τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Δεύτερο παράδειγμα είναι η λεγόμενη Γερουσία, θεσμός που ολοκληρώνει το κοινοβούλιο των ΗΠΑ. Το κογκρέσο μπορεί να νομοθετεί ό,τι θελήσει. Οι νόμοι, πριν ψηφιστούν, θα περάσουν από το κόσκινο της Γερουσίας. Αν δεν είναι προς το γενικό συμφέρον των ΗΠΑ, καρατομούνται. Αυτοί οι θεσμοί που θα μπορούσαμε να πούμε ότι υπάρχουν για το δημόσιο καλό, είναι οι λεγόμενες δικλείδες ασφαλείας που έχουν τα παραπάνω κράτη. Δικλείδες που ενεργοποιούνται όταν η αλαζονεία, τα συμφέροντα, ακόμη και η πολιτική ύβρις, προσπαθούν να αλώσουν ένα ευνομούμενο κράτος. Είναι δυνατόν να περνούσε νομοσχέδιο στην Αγγλία ή στις ΗΠΑ που να επέτρεπε την ιθαγένεια σε λαθρομετανάστες αλλοδαπούς; Φυσικά όχι. Είναι δυνατόν στις παραπάνω χώρες να περνούσε νομοσχέδιο για ισλαμικά τεμένη, όταν οι ισλαμιστές, αποτελώντας το 25% του γενικού πληθυσμού, ήταν και λαθρομετανάστες; Φυσικά και όχι. Αυτά τα αίσχη μόνο από αισχρούς πολιτικούς ψηφίζονται. Δε λέω ότι στις παραπάνω χώρες δεν συμβαίνουν σκάνδαλα. Φυσικά και συμβαίνουν. Αλλά δεν έχουν το χάλι που έχουν στη δική μας Χώρα.
Αυτά, όπως προείπα, έχουν χιλιοειπωθεί τόσο από τον αρχηγό όσο και από τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής. και είναι ένας από τους λόγους που μας έστρωσαν στο κυνήγι με παράνομες φυλακίσεις, διώξεις, ακόμη και δολοφονίες. Οι φυλακίσεις για τους βουλευτές μας, σχεδόν έληξαν. Έμειναν κάποιοι περιοριστικοί όροι, που σε κάποια φάση και αυτοί θα αρθούν. Τώρα αρχίζει το ελεεινό πολιτικό σύστημα να αισθάνεται δίπλα του το «βρυχηθμό» της Χρυσής Αυγής. Να είστε σίγουροι συναγωνιστές και συναγωνίστριες ότι, θα δούμε πολλά να αλλάζουν στον τόπο μας, αρχίζοντας πρώτα από αυτά που εμείς ονομάζουμε αυτονόητα.
(ΥΓ): κάποτε ο Κολοκοτρώνης, σταμάτησε δις τον όχλο που θέλησε να λιντσάρει τους προεστούς της εποχής. Σήμερα πιστεύω ότι, τουλάχιστον μία φορά έπρεπε να αφήσει να συμβεί το μοιραίο.