Θα ξεκινήσω από την μία ματαιοδοξία, που ακούει στο όνομα «αριστερή πλατφόρμα». Έχουν οκτώ μήνες που φωνάζουν και ωρύονται, για τον αντιμνημονιακό τους χαρακτήρα. Ήδη από τις 12 Ιουλίου γνώριζαν, επίσημα πλέον, ότι ο κ. Τσίπρας αποφάσισε την υπαγωγή της Χώρας σε τρίτο μνημόνιο. Και τι έκανε τότε η αριστερή πλατφόρμα; Άρχιζε να φωνασκεί περισσότερο, λες και δεν ακούγονταν. Φωνές και δηλώσεις επί δηλώσεων, ακούσαμε και είδαμε πολλές από αυτό το σινάφι, έργα δεν είδαμε. Όταν λέω έργα μη φανταστεί κανείς ότι περίμενα εποικοδομητική πολιτική απ’ τον Λαφαζάνη και τους ομοίους του. Αναφέρομε στη στάση που κράτησαν, ως αντιμνημονιακοί της κυβέρνησης, και δεν έπραξαν το αυτονόητο. Γιατί δεν απεμπόλησαν από το κυβερνητικό σχήμα, όταν είδαν ότι ο πρωθυπουργός κινούνταν αντίθετα από τα πιστεύω τους;
Είχαν την ευκαιρία να προκαλέσουν ενδοκυβερνητική κρίση, τέτοιου βαθμού, που μπορεί να έφτανε μέχρι και την προσωρινή μη υπογραφή του μνημονίου.. Αυτό εξάλλου δεν φώναζαν εξ’ αρχής; Τώρα γιατί έκαναν πίσω; Να σας πω εγώ γιατί. Γιατί ανέκαθεν οι αριστεροί ήταν λάτρες του υλισμού. Γιατί ο Λαφαζάνης και η παρέα του να αποτελεί εξαίρεση; Δεν απολαμβάνανε μία χαρά τα κοινοβουλευτικά οφέλη; Δεν υπήρχε λόγος να απαρνηθούν τέτοιο κελεπούρι. Εξάλλου μέσα-μέσα έριχναν και καμιά πολιτική μπαταριά, περί αντιστασιακού μετώπου έναντι του μνημονίου, και πορεύονταν έτσι για μήνες. Γνώριζαν εκ των προτέρων ότι, αν ξεμπλέκονταν από τον κορμό του Σύριζα τότε δεν θα είχαν καμία πιθανότητα επανεκλογής. Οπότε προτίμησαν να αντιδρούν μεν, υπό την σκέπη της κυβερνητικής πλειοψηφίας δε.
Ο έτερος Καππαδόκης κ. Τσίπρας, μετά το χθεσινό διάγγελμα-παρωδία που απεύθυνε στον Ελληνικό λαό, εμμέσως, πλην σαφώς ζητά πάλι την ίδια εντολή που του έδωσε το εκλογικό σώμα κατά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου. Δεν θα αναλύσω τι είπε και τι δεν είπε στο διάγγελμα. Αυτό όμως που έχει σημασία είναι το εξής. Ο πρωθυπουργός μπορούσε να αποφύγει τις εκλογές, διαγράφοντας από τη μια τους διαφωνούντες, και προχωρώντας στη συνέχεια σε κυβέρνηση εθνικού σκοπού. Γιατί δεν το έπραξε αυτό ο κ. Τσίπρας; Τι τον εμπόδιζε να κάνει κάτι τόσο απλό, ώστε να αποφύγει άλλη μία ταλαιπωρία η Χώρα, τόσο πολιτική όσο και οικονομική; Ούτως ή άλλως αυτοδυναμία δεν υπάρχει για κανένα κόμμα στις επερχόμενες εκλογές. Με δεδομένη την μη είσοδο των ΑΝΕΛ στη βουλή, πάλι θα χρειαστεί σύμπραξη μνημονιακών κομμάτων ώστε να δημιουργηθεί κυβέρνηση. Είχε λόγο λοιπόν να διακηρύξει η κυβέρνηση εκλογές; Εκ πρώτης όψεως δεν είχε λόγο να προβεί σε εκλογές. Εν τω μεταξύ η δήλωση της κ. Μέρκελ που έγινε χθες απ’ τη Βραζιλία, όπου πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη η καγκελάριος, λέει: «Η παραίτηση Τσίπρα είναι μέρος της λύσης και όχι μέρος της κρίσης». Μία εβδομάδα πριν ο καθεστωτικός δημοσιογράφος κ. Ιγνατίου έγραφε μεταξύ άλλων στο «έθνος»: «Το νέο Μνημόνιο ΔΕΝ είναι υλοποιήσιμο, διότι οι πολιτικοί στην Ελλάδα δεν έχουν καμία έγνοια και καμία επιθυμία να κάνουν τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις για τις οποίες «συναγωνίζονται». Εάν λοιπόν έχουν αποφασίσει να μην εφαρμόσουν τις πρόνοιες του προγράμματος, ας μην ταλαιπωρούν τον λαό…». Αυτό που διαφαίνεται εκ πρώτης όψεως είναι ότι, ο κ. Τσίπρας ετοιμάζεται για προσωπική έξοδο. Επίσης, μήπως οδεύουμε σε σχηματισμό κυβέρνησης, στυλ Παπαδήμου, ώστε να περάσουν όλα τα εφαρμοστικά μέτρα του μνημονίου; Όπως και να έχει, το μόνο σίγουρο που υπάρχει και δεν αλλάζει , είναι η άνοδος των Ελλήνων Εθνικιστών. Άνοδος που δεν ανακόπτεται, ούτε με το μπλοκάρισμα της εντολής σχηματισμού κυβέρνησης, αλλά ούτε με τα αναχώματα του Λαφαζάνη.
(ΥΓ): Είμαι περίεργος, τι ποσοστά θα λάβουν τα μνημονιακά κόμματα στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Μόνο ένας ψεκασμένος θα πήγαινε επίσκεψη εκεί, μετά τα όσα συμβαίνουν.