Πριν από εικοσιπέντε έτη, με είχε προμηθεύσει η Εθνική Τράπεζα ένα μηχάνημα αυτόματων συναλλαγών για πιστωτικές και χρεωστικές κάρτες. Μάλιστα, την εποχή εκείνη μας παρακάλαγαν οι τράπεζες να ώστε να προμηθευτούν οι επιχειρήσεις τέτοια μηχανήματα. Για να μην σας τα πολυλογώ, όσο διάστημα κράτησε ο έλεγχος κεφαλαίων, «χτύπησα» αρκετές κάρτες πελατών στην επιχείρησή μου. Το μηχάνημα που προανέφερα είναι παλιά τεχνολογίας, και κάπως αργό για τα σημερινά δεδομένα. Οπότε έκρινα σκόπιμο να απευθυνθώ στo service της τραπέζης ώστε να μου δώσουν λύση.
Πράγματι έτσι έγινε, και από το service μου είπαν να απευθυνθώ στο τοπικό κατάστημα της τράπεζας, ώστε να αιτηθώ νέο μηχάνημα σύγχρονων προδιαγραφών. Μετά από δύο τρείς μέρες και αφού επισκέφτηκα το τοπικό κατάστημα, μετά λύπης μου διαπίστωσα ότι για να αλλάξω το υπάρχον μηχάνημα θα έπρεπε να σκάσω και στη τράπεζα 200 ευρώ, για εγγύηση όπως μου είπαν , οπότε τους καλημέρισα και κατευθύνθηκα σε παραπλήσια τράπεζα Πειραιώς εν ονόματι, για να πάρω τις πληροφορίες που ήθελα, και τις πήρα από τα λόγια του υπαλλήλου που ευθύς θα σας αναφέρω: «ά ! εμείς κύριε δεν ζητάμε χρηματικές εγγυήσεις ώστε να σας προμηθεύσουμε μηχανάκι αυτόματων συναλλαγών. Εμείς το δίνουμε τζάμπα το μηχάνημα. Θέλουμε μόνο να μας κάνετε 10.000 ευρώ τζίρο στο εξάμηνο, αλλιώς θα αναγκαστούμε να σας πάρουμε το μηχάνημα». Οπότε τους καλημέρισα και αυτούς και επέστρεψα στην επιχείρησή μου. θα αναρωτηθείτε τώρα, γιατί σας ανέφερα όλο το παραπάνω σκηνικό; Για όσο διάστημα ήταν κλειστές οι τράπεζες όλος ο κόσμος, συνάμα και αυτοί που αντιδρούσαν επίμονα στο παρελθόν, προμηθεύτηκαν χρεωστικές κάρτες. Με λίγα λόγια έπρεπε να γίνει το capital control ώστε να πάρει κάρτες όλη η Ελλάδα. Ξέρετε τη ρήση που λέει: «στη βράση κολλάει το σίδερο»; Έ ! λοιπόν εδώ στην Ελλάδα αυτό δεν ισχύει. Και εξηγούμαι. Ήταν μία θαυμάσια ευκαιρία για όλες τις τράπεζες, να προμηθεύσουν με μηχανάκια αυτόματων συναλλαγών τους πάντες και τα πάντα στην Ελληνική επικράτεια, μη σας πώ να βάζανε ακόμη και στα περίπτερα. Με λίγα λόγια έπρεπε να πλημμυρίσουν την αγορά με τέτοια μηχανήματα, και όχι να ζητάνε χρηματικές εγγυήσεις, δοθείσης της ευκαιρίας. Και το πρώτο που θα επιτυγχάνονταν, θα ήταν σιγά-σιγά να σταματήσει το πρόβλημα ρευστότητας που ταλανίζει το τραπεζικό σύστημα τον τελευταίο καιρό. Αναλογιστείτε μόνο ότι, τουλάχιστον 3 εκατομμύρια ευρώ ημερησίως αλλάζουν χέρια για την αγορά μόνο του ψωμιού. Φανταστείτε τώρα, ότι μηνιαίως το ποσό αυτό ξεπερνά τα 100 εκατομμύρια ευρώ. Λεφτά που δεν θα έβγαιναν στην αγορά, αλλά θα άλλαζαν λογαριασμούς μέσα στο κλειστό τραπεζικό σύστημα. Με λίγα λόγια έμμεση αποκατάσταση της ρευστότητας των τραπεζών, και αναφέραμε ένα μόνο παράδειγμα που είναι το ψωμί. Τα προαναφερθέντα δε μπορεί να μην είναι εν γνώσει ούτε του κ. Στουρνάρα, ούτε της κ. Κατσέλη, ούτε κατ επέκταση και των διοικητικών συμβουλίων των τραπεζών; Ανικανότητα ή σκοπιμότητα;
Τα σχόλια δικά σας.