Η Ευρασία, ο Ατλαντισμός και ένας εβραίος «νεοναζί»
Δεν ήταν λίγοι οι πολιτικοί αναλυτές, οι οποίοι όταν άρχισαν οι διώξεις κατά της Χρυσής Αυγής ευθέως έγραψαν ότι κύρια αιτία αυτών ήταν το γεγονός ότι το Κίνημά μας ήταν μια δυναμικά ανερχόμενη πολιτική δύναμη, η οποία είχε σταθερά αντίθετη γεωπολιτική θέση έναντι του Αγγλοσαξωνικού παράγοντα. Γνωστό είναι, επίσης, ότι στην επίσημη έκθεση του StateDepartment για την Χρυσή Αυγή αναφερόταν «ότι το Κίνημά μας είχε αντιαμερικανικές θέσεις». Πόσο τυχαίο είναι, αλήθεια, το γεγονός ότι πριν συμβούν τα όσα συμβαίνουν στις χώρες της τέως Σοβιετίας πραγματοποιήθηκε ένα κυριολεκτικό πογκρόμ κατά των Εθνικιστών και αντιατλαντιστών της Χρυσής Αυγής;
Για όσους δεν το γνωρίζουν μια συμμαχία της Ρωσίας με την Ευρώπη, μιας Ρωσίας, η οποία βεβαίως θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει και την Ουκρανία, μια τέτοια συμμαχία δημιουργεί μια Κοσμοκρατορία, και εάν όχι μια Κοσμοκρατορία, οπωσδήποτε έναν ισοδύναμο πόλο προς την Ατλαντική συμμαχία των ΗΠΑ. Αυτή η συμμαχία τα τελευταία χρόνια είχε αρχίσει να διαφαίνεται στον ορίζοντα από τις όλο και μεγαλύτερες σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Ευρώπης και την άμεση συνεργασία (εξάρτηση) στον κρίσιμο τομέα της ενέργειας. Αυτό, ασφαλώς, δεν ήταν ευχάριστο στις ΗΠΑ και στους υποτακτικούς της και έτσι δημιουργήθηκε, όχι από το πουθενά, η κρίση της Ουκρανίας.
ΟΥΚΡΑΝΙΑ - Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ
Η αναταραχή, η οποία οδήγησε στην ανατροπή Γιανούκοβιτς, δεν ήταν δύσκολο να προκύψει και σίγουρα δεν ήταν μια «νεοναζιστική» εξέγερση. Όσοι λένε κάτι τέτοιο, απλά αγνοούν την Ιστορία. Αγνοούν ότι ένα μεγάλο μέρος της Δυτικής Ουκρανίας δεν ήταν ποτέ ούτε Ουκρανία, ούτε Ρωσία και για τον λόγο αυτό πολύ εύκολα προσεχώρησε στην εξέγερση. Μιλάμε για έναν πληθυσμό είκοσι σχεδόν εκατομμυρίων, οι οποίοι δεν είναι καν Ρώσοι και οι οποίοι πολέμησαν κατά της Μόσχας όχι μόνον κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά και δεκαετίες ολόκληρες μετά από αυτόν. Οι Εθνικιστές αντάρτες στην Δυτική Ουκρανία πολεμούσαν τον Κόκκινο Στρατό μέχρι την δεκαετία του ’50 και οι μάχες μεταξύ αυτών και του Σοβιετικού Στρατού μετρούσαν δεκάδες χιλιάδες νεκρούς και από τις δύο πλευρές. Πέρα από το ιστορικό παρελθόν που εκδικείται, είχαμε και ένα καθεστώς διεφθαρμένο, στο οποίο κυριαρχούσε η μαφία και έναν ολόκληρο λαό πενήντα εκατομμυρίων σε εξαθλίωση. Πολύ εύκολα, λοιπόν, στήθηκε η εξέγερση. Μια εξέγερση, όμως, η οποία ήλθε όχι για την αποκατάσταση της δικαιοσύνης σε ένα σάπιο καθεστώς, αλλά για να πλήξει καίρια τις σχέσεις της Μόσχας με την Ευρώπη, για να αποκλείσει κυριολεκτικά την Ρωσία από την γεωπολιτική της επέκταση, μία επέκταση, η οποία πιστά εκφράζεται με την θεωρία της Ευρασίας του Αλεξάντερ Ντούγκιν. Η Ρωσία χωρίς την Ουκρανία χάνει τον ρόλο της σαν παγκόσμια δύναμη και χωρίς την Κριμαία και την έξοδο στις θερμές θάλασσες καθίσταται ένα μεγάλο κράτος χωρίς διεθνή επιρροή κάπου μεταξύ Ευρώπης και Ασίας.
ΟΙ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΕΣ
Απόλυτα φυσικό ήταν, λοιπόν, και λογικά αναμενόμενο ανάμεσα στους εξεγερμένους να υπάρχουν και άτομα με εθνικιστική-εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία. Μόνο και μόνο το γεγονός ότι ένα από τα κόμματα της αντιπολιτεύσεως με ποσοστό 12% είναι το Σβόμποντα (πρώην εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα) ήταν αρκετό για να δοθεί η λαβή, τόσο στην Μόσχα, όσο και στην Δύση να κάνουν προπαγάνδα. Η μεν Μόσχα παρουσιάζοντας την εμπλοκή της σαν «αντιφασιστικό» αγώνα, η δε Δύση για να πει ότι δεν ευθύνεται αυτή για την εξέγερση. Φυσικό ήταν, επίσης, να εμφανιστούν στην σκηνή οι απαραίτητοι προβοκάτορες, οι οποίοι έδωσαν ισχυρά ερείσματα στην προπαγάνδα και την παραπληροφόρηση. Όπως ο επικεφαλής του λεγόμενου «Δεξιού Τομέα» Γιάρος, ο οποίος έκανε έκκληση στους ισλαμιστές του Καυκάσου για βοήθεια. Γνωρίζετε πολλούς «νεοναζί» στην Ευρώπη, οι οποίοι να θεωρούν συμμάχους τους τους ισλαμιστές; Ταυτόχρονα ο ίδιος άνθρωπος, ο Γιάρος, συναντήθηκε με τον πρεσβευτή του Ισραήλ και δήλωσε ότι οι εβραίοι δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα από τους δήθεν «νεοναζί». Από την άλλη πλευρά, η Χίλαρι Κλίντον, γνωστή για τις σχέσεις της με το σιωνιστικό λόμπυ, έκανε δηλώσεις, στις οποίες αποκαλούσε τον Πούτιν… Χίτλερ! Όργιο προπαγάνδας από όλες τις πλευρές. Γνωστή και η φωτογραφία του καραφλού διοπτροφόρου πρωθυπουργού της Ουκρανίας, ΑρσένιΓιάτσενιουκ, στην οποία αυτός χαιρετά «ναζιστικά». Μόνο που ο Αρσένι Γιάτσενιουκ είναι εβραίος στην καταγωγή… Και εβραίος και «νεοναζί»; Πώς γίνεται αυτό;…
ΚΡΙΜΑΙΑ, ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ
Πέρα, όμως, και πάνω από την προπαγάνδα, πέρα από τις ιδεολογίες, υπάρχουν τα ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΑ συμφέροντα. Πέρα από το γεγονός ότι ο Πούτιν είναι ο νέος Χίτλερ, σύμφωνα με την Κλίντον και την προπαγάνδα των ΜΚΟ του Σόρος, πέρα από κάθε πλευράς ψέματα, υπάρχει η Γεωπολιτική Αλήθεια. Μια Αλήθεια, η οποία επέβαλε στον Πούτιν την άμεση κατάληψη της Κριμαίας. Χωρίς την Κριμαία ο Μόσκοβος, η Ρωσία, ξεχνά για πάντα την Μαύρη Θάλασσα, το Αιγαίο, την Μεσόγειο, την Ασία και την Αφρική και περιορίζει τις φιλοδοξίες της στον… Αρκτικό Κύκλο!
Για την ιστορική αλήθεια, η Κριμαία ήταν πάντα Ρωσική. Μάλιστα, στα μέσα του 19ου αιώνος έγινε για την κατοχή της ένας ολόκληρος πόλεμος, ο Κριμαϊκός. Όσοι γνωρίζουν Ιστορία, θα ξέρουν ότι ταυτόχρονα με τον πόλεμο στην Κριμαία επαναστάτησαν οι ακόμη τότε υπόδουλοι, στους Οθωμανούς, Έλληνες σε Ήπειρο, Θεσσαλία και Μακεδονία και αυτό είχε δυσαρεστήσει πολύ τους Άγγλους, την τότε «Ατλαντική δύναμη» της εποχής.
Για να επανέλθω στα δικά μας, λοιπόν, σε σχέση με την κρίση στην Ουκρανία, το ΕΘΝΙΚΟ συμφέρον των Ελλήνων είναι οι Ρώσοι να κατέχουν την Κριμαία, να έχουν διέξοδο στις θερμές θάλασσες. Ο αείμνηστος καθηγητής Παναγιώτης Κονδύλης εμφατικά τονίζει ότι μόνο μία επιθετική έναντι της Τουρκίας Ρωσία είναι δυνατόν να αποτρέψει την μοιραία απειλή κατά του Έθνους μας. Αυτό, όμως, είναι αδύνατο να συμβεί με την Ρωσία αποκλεισμένη χωρίς την Κριμαία στην κατοχή της.
Ν.Γ. Μιχαλολιάκος
ΠΗΓΗ