Στην περίπτωση της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ είχαμε μια μονόπλευρη παρουσίαση του θέματος, η άποψή μας αγνοήθηκε επιδεικτικά, οι δημοσιογράφοι συναγωνίστηκαν μεταξύ τους στο ποιος θα δείξει περισσότερο την ιδιότητα του τηλεεισαγγελέα, οι απαράδεκτοι χαρακτηρισμοί τύπου «εγκληματική οργάνωση», «συμμορία», «καμόρα», «μαφία», εκτοξεύονταν κατά ριπάς, η έννοια της συλλογικής ευθύνης βγήκε στο προσκήνιο, ενώ το αναφαίρετο «τεκμήριο αθωότητας» εξαφανίστηκε από το λεξιλόγιο των δημοσιογράφων.
Αντιθέτως, στην περίπτωση των Ρομά κρατήθηκε η τακτική των ίδιων αποστάσεων, καθώς η υπερασπιστική γραμμή του ζεύγους προβλήθηκε κατά κόρον, η συλλογική ευθύνη απορρίφθηκε και όλοι μιλούσαν για «μεμονωμένα περιστατικά», ενώ οι κοινωνικές αναλύσεις για το ζήτημα των Ρομά τους παρουσίαζαν ως θύματα και όχι ως θύτες. Εννοείται πως σ΄αυτήν την περίπτωση το τεκμήριο της αθωότητας έγινε απολύτως σεβαστό. Χαρακτηριστικό των όσων υποστηρίζουμε είναι τα όσα έγραψε το γνωστό γερμανικό ανθελληνικό περιοδικό Spiegel, το οποίο ουκ ολίγες φορές έχει υβρίσει και συκοφαντήσει την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Να τι γράφει το περιοδικό επί του θέματος της μικρής Μαρίας:
«Ο μεσαιωνικός μύθος του Τσιγγάνου που κλέβει παιδιά αναβίωσε αίφνης στο μυαλό των ανθρώπων. Βρέθηκε ένα ξανθό κοριτσάκι “ολομόναχο ανάμεσα σε Τσιγγάνους”, έγραψε ελληνική εφημερίδα. Η ιστορία της Μαρίας είναι η ιστορία του ρατσισμού και των διακρίσεων που υφίστανται καθημερινά οι Ρομά. Είναι όμως αυτό αρκετό -και μάλιστα σε μια χώρα όπου είναι τόσο διαδεδομένες οι απάτες με τα κοινωνικά επιδόματα- ώστε να υπονοούμε ότι το ζευγάρι των Ρομά αγόρασε, απήγαγε και εκμεταλλεύτηκε το παιδί; Ή ότι ανήκει σε συμμορία παράνομης διακίνησης ανθρώπων; Μερικά τηλεοπτικά ρεπορτάζ έφθασαν στο σημείο να ισχυριστούν ότι η οικογένεια μεγάλωνε τη Μαρία προκειμένου να πουλήσει τα όργανά της. Την αρχή ότι κάποιος είναι αθώος μέχρι αποδείξεως του εναντίου, η οποία θα έπρεπε να ισχύει για τις οικογένειες Ρομά, την αγνόησαν τελείως οι τηλεοπτικοί ρεπόρτερ».
Μιλάμε ότι η φυλλάδα αυτή έχει απύθμενο θράσος. Πέραν του ότι είναι φανερό πως έχει μαύρα μεσάνυχτα γύρω από τις απάτες μελών της συγκεκριμένης «ευπαθούς κοινωνικής ομάδας» θα του απαντήσουμε με την ίδια την γλώσσα που χρησιμοποιεί το εν λόγω έντυπο. Το πληροφορούμε, λοιπόν, ότι ο γελοίος μύθος των Χρυσαυγιτών που ρουφούν το αίμα των ανθρώπων αναβιώνει στο μυαλό διαφόρων αφελών. Μερικά τηλεοπτικά και έντυπα ρεπορτάζ έφτασαν στο ελεεινό σημείο να υποστηρίξουν ότι η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ έχει 3.000 «κομάντο» έτοιμα για δράση, ολόκληρα οπλοστάσια διάσπαρτα σε μοναστήρια, εκπαιδευτές που σφάζουν αμνοερίφια για να εντρυφήσουν τους υποψηφίους στην θέα του αίματος και άλλες βλακείες. Την αρχή ότι κάποιος είναι αθώος μέχρι αποδείξεως του εναντίου, η οποία θα έπρεπε να ισχύει για την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, όχι μόνο την αγνόησαν τελείως οι τηλεοπτικοί ρεπόρτερ και οι αρθρογράφοι των εφημερίδων αλλά μοιράζουν και ποινές 500 ετών λες και επρόκειτο για στραγάλια…
Οι έννοιες της Ισονομίας και της αντικειμενικότητας κατακρεουργήθηκαν πλήρως στην περίπτωση της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, απ΄όλους αυτούς που στην περίπτωση των Ρομά κράτησαν ίσες αποστάσεις. Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ