«Η Κραυγή δεν είναι δική σου. Δε μιλάς
εσύ, μιλούν αρίφνητοι πρόγονοι με το στόμα σου. Δεν πεθυμάς εσύ·
πεθυμούν αρίφνητες γενεές απόγονοι με την καρδιά σου. Οι νεκροί σου δεν
κείτουνται στο χώμα. Γένηκαν πουλιά, δέντρα, αγέρας. Κάθεσαι στον ίσκιο
τους, θρέφεσαι με τη σάρκα τους, αναπνέεις το χνότο τους. Γένηκαν Ιδέες
και πάθη, κι ορίζουν τη βουλή σου και την πράξη. Οι μελλούμενες γενεές
δε σαλεύουν μέσα στον αβέβαιο καιρό, μακριά από σένα. Ζουν, ενεργούν και
θέλουν μέσα στα νεφρά και στην καρδιά σου».
Ν. Καζαντζάκης «Η Ράτσα»
Το Καθεστώς του τρόμου, το οποίο έχει
απλωθεί εδώ και τέσσερις δεκαετίες πάνω από την Ελληνική Πατρίδα, δίνει
πια τον απελπισμένο αγώνα της επιβίωσής του. Αν και η ελίτ του εν Ελλάδι
πνευματικού σκοταδισμού έπραξε επί έτη πολλά τα πάντα ώστε να
παρουσιάζεται η μαρξιστική Αριστερά ως η διέξοδος από το καπιταλιστικό
αδιέξοδο της εποχής μας, εν τούτοις, αποδεικνύεται στην πράξη και στα
καθημερινά βιώματα του καθενός, πως ουδεμία υπάρχει διαφορά στα
συμφέροντα της ηγεσίας των αριστερών κομμάτων, σε σχέση με τα αντίστοιχα
της ψοφοδεούς Δεξιάς. Αντιθέτως, η πολιτική εκείνη δύναμη η οποία
φαντάζει στα μάτια όλων ανεξαρτήτως των εχθρών του Λαού και της Πατρίδος
-εγχώριων και εξωτερικών- ως η πραγματική απειλή για το κρατούν σύστημα
των προδοτών και των διεφθαρμένων, είναι ο Λαϊκός Σύνδεσμος-Χρυσή Αυγή.
Προς τούτο και πραγματώθηκε εκείνο το
οποίο μόλις προ ολίγων ετών, φάνταζε αδιανόητο: η συνένωση όλων των
κομμάτων, από την άκρα αριστερά μέχρι την άκρα δεξιά, προκειμένου να
τεθεί η Χρυσή Αυγή εκτός του πολιτικού στίβου. Επιπρόσθετα, πέραν των
κομματικών συμμοριών οι οποίες κατέκλεψαν το Λαό μας και ξεπουλούν την
Πατρώα Γη, αντέδρασαν και αντιδρούν στην παρουσία του Κινήματός μας στην
πολιτική ζωή του τόπου, οι δημοσιογραφικοί λακέδες, οι οποίοι και
δικαιολογούν τους μισθούς τους από την 6η Μαΐου του 2012, υβρίζοντας και
συκοφαντώντας τη Χρυσή Αυγή.
Τι κι αν το Κίνημα των Ελλήνων
Εθνικιστών, έτυχε της θερμής εμπιστοσύνης 500.000 Ελληνίδων και Ελλήνων;
Οι νταβατζήδες της ενημέρωσης και τα όρνεα της μαρξιστικής
υποκουλτούρας, τα οποία διαπράττουν την ύβρι να διατείνονται πως
υπηρετούν την Τέχνη, δεν δίστασαν να πετάξουν τον «δημοκρατικό» τους
μανδύα, καθυβρίζοντας εκείνους οι οποίοι στήριξαν και στηρίζουν το
Κίνημα. Μέχρι που βρέθηκε μια καλλιτέχνιδα του μεταπολιτευτικού εσμού
που οι μαρξιστές καλούν κουλτούρα, η οποία ευχήθηκε δίχως περιστροφές
«να ψοφήσουν εκείνοι που ψήφισαν Χρυσή Αυγή». Όμως δε βρέθηκε κανείς από
τους κατ' επίφαση «ανθρωπιστές» να καταδικάσει τη δήλωσή της. Και δε
βρέθηκε κανείς διότι η δήλωσή της στρεφόταν ενάντια σε Έλληνες ενώ αν
αφορούσε Εβραίους, σίγουρα θα είχε ξεσηκωθεί το σύμπαν εναντίον της και η
κυρία αυτή θα είχε αιφνιδίως εξαφανιστεί από το «καλλιτεχνικό»
στερέωμα.
Πέραν της τρομοκρατίας των δηλώσεων,
άσημων αλλά και γνωστών μαρξιστών οι οποίοι υπηρετούν τη στρατευμένη
τέχνη αλλά δειλοί όντες, παριστάνουν τους δημοκράτες, το Καθεστώς
ενθάρρυνε τις τρομοκρατικές δολοφονικές επιθέσεις εις βάρος Τοπικών μας
Οργανώσεων αλλά και μελών του Κινήματος. Ποτέ οι δράστες αυτών των
επιθέσεων δεν έφτασαν στην Ελληνική Δικαιοσύνη και δεν έφτασαν ποτέ,
διότι αυτή ήταν η απόφαση της πολιτικής εξουσίας, η οποία βαστά το Λαό
μας δέσμιο των ξένων. Παρόλα αυτά, το Καθεστώς των διεφθαρμένων,
πολιτικών αλλά και δημοσιογραφικών ερπετών, επιχειρώντας να σπιλώσει το
Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα στα μάτια του Ελληνικού Λαού, μας αποκαλεί
τραμπούκους και δολοφόνους, αλήτες και εγκληματίες. Καμαρώστε τους
υβριστές μας: εκείνους που εξαθλίωσαν έναν ολόκληρο Λαό παραδίδοντάς τον
ως βορά στους διεθνείς τοκογλύφους, εκείνους που ευθύνονται για
χιλιάδες αυτοκτονίες, εκείνους που αποτελούν τους ηθικούς αυτουργούς των
ασταμάτητων δολοφονιών Ελλήνων από εγκληματίες λαθροεισβολείς!
Μεταξύ των ορδών του αντιχρυσαυγίτικου
μετώπου, υπάρχουν και μερικοί πονηροί δεξιούληδες, με εκτονωμένες
κοιλιές και γεμάτες τσέπες, οι οποίοι φαντασιώνονται συνεργασίες μεταξύ
της πατριδοκάπηλης Δεξιάς και του Λαϊκού Εθνικιστικού Κινήματος.
Θλιβεροί ψοφοδεξιοί, εξίσου προδότες με τους ανθέλληνες της Αριστεράς,
επιχειρούν να ρίξουν πολιτικάντικες γέφυρες για να συντηρήσουν την
πολιτική τους ασημαντότητα. Όμως εμείς, οι Εθνικιστές της Χρυσής Αυγής,
δεν θα φτύσουμε στους τάφους των Προγόνων μας, μήτε θα ντροπιάσουμε τις
θυσίες των Παλαιών μας Συντρόφων: όταν διακηρύσσουμε πως θα ξεβρωμίσουμε
τον τόπο, δεν κοιτάμε μονόπλευρα, αυτός είναι ο Λόγος Τιμής προς το Λαό
μας!
Η Δεξιά και τα ψοφίμια της, εκείνα τα
οποία τρέφονται από τον ιδρώτα του Ελληνικού Λαού, εξυπηρετώντας τα
συμφέροντα τόσο των διεθνών τοκογλύφων όσο και των εγχώριων
κεφαλαιοκρατών, δε θέλει αλλά και δεν δύναται να εννοήσει πως ο δικός
μας πατριωτισμός δεν έχει καμία σχέση με τη συντήρηση των προνομίων της
μπουρζουαζίας. Ο δικός μας πατριωτισμός έχει τίτλο: Λαϊκός Εθνικισμός! Η
κοσμοπολίτικη Δεξιά, το έχει αποδείξει περίτρανα, ούτε στο Λαό μας
πιστεύει αλλά ούτε και στο Έθνος. Πώς είναι λοιπόν δυνατόν, να νιώσει
εκείνο το οποίο συνεπήρε τις δικές μας καρδιές;
Ας μην ψάχνουν άσκοπα οι ιδεολογικοί μας
εχθροί να βρουν τι είναι εκείνο το οποίο ατσαλώνει τη Θέλησή μας να
επικρατήσουμε. Δεν έμαθαν ποτέ ότι η Πίστη κινεί βουνά, διότι δεν
πίστεψαν σε τίποτε άλλο, παρά μόνο στο χρήμα. Δεν άκουσαν ποτέ την
Κραυγή της Ράτσας, την οποία επικαλείται ο πολύς Νίκος Καζαντζάκης. Όμως
Εμείς την ακούσαμε με τρόμο και δέος και τάξαμε εαυτούς στο τιτάνειο
έργο του Πολιτικού Αγώνα του Λαϊκού Εθνικιστικού Κινήματος.
«Τέλεψε το έργο μας! Τέλεψε το έργο μας!
Μέρα νύχτα μπαινοβγαίνουμε στο κορμί σου και φωνάζουμε. Όχι, δε φύγαμε,
δεν ξεκορμίσαμε από σένα, δεν κατεβήκαμε στη γης. Μέσα από τα σωθικά
σου ξακλουθουμε τον αγώνα. Λύτρωσε μας!» κραυγάζει η βοή των Προγόνων.
Κι εμείς, οι Έλληνες Εθνικιστές, ανταποκρινόμαστε στο κάλεσμα της Φυλής.
Το ίδιο γυρεύουμε και από το Λαό μας: να γκρεμίσει τα κίβδηλα είδωλα
του υλικού ευδαιμονισμού και να ξανανιώσει τον Ελληνισμό του!
Το Κίνημα των Ελλήνων Εθνικιστών είναι η
Κραυγή της Φυλής σου! Άκουσέ την, νιώσε την σε όλο της το βάθος των
αιώνων και ακολούθως ενήργησε για να ολοκληρώσεις το έργο των Προγόνων
που ζουν μέσα σου, διότι «Είσαι ένα φύλλο στο μέγα δέντρο της ράτσας. Να
νιώθεις το χώμα ν' ανεβαίνει από τις σκοτεινές ρίζες και ν'
απλοκαμιέται στα κλαριά και στα φύλλα. Ποιος είναι ο σκοπός σου; Να
μάχεσαι να πιαστείς στέρεα από το κλαρί, κι είτε σα φύλλο είτε σαν άνθος
είτε σαν καρπός να σαλεύει μέσα σου, ν' ανανεώνεται και ν' αναπνέει
ολάκερο το δέντρο».
Ευάγγελος Καρακώστας